روزی که عزم رفتن کردی خاطرت هست ؟ گفتی:روز تولّد شکوفه ها می آیی!... گفتم:با گل تنهاییم که در فَراقت میروید چه کنم؟ گفتی گل تنهایی را با یاد من هر روز بچین تا که سبزه زار زندگیمان پراز آواز عشق بماند... گفتم:اشک چشمانم را چه کنم؟ که بر گریه های آسمان طعنه میزند؟ گفتی بگذار ببارند تا که ابر غم در چشمانت بمیرد گفتم:پروانه ی رویایم که بر دور خیالت میپرخد را چه کنم؟ گفتی شمع یادم را زنده نگه دار تا برگردم... و... رفتی... شکوفه های درخت تنهایی َم رویید... پرپر کردم... ابر غم را درچشمانم کشتم... و پروانه ی رویایم به دور شمع خیالت چنان چرخید که پرش سوخت... . و تـ ــ ـو هنوز نیامده ای... دلتنــگ شده ام... دلتنـگتر از تمام دلتنگـــی ها... خوبِ من... برگرد...
| Design By : Pichak |
LinkDump
